باب دل : مجموعه اشعار مهدوی

پلک  بر هم زدی و شهر چراغانی شد

ماه ، ديوانه ی آن حالت عرفانی شد

قل هوالله احد گفتی و همپای ِاذان

خاک ، آکنده از آن لهجه ی قرآنی شد

ماهی ِعشق ، در آرامش اقيانوست

دل به امواج زد و صخره ی مرجانی شد

دکمه ی پيرهنت بين کتابم جا ماند

نخ به نخ شعر شد و مايه ی حيرانی شد

يوسف ، آزاد شد از چاه ِ حسادت  ، اما

گوشه ی دهکده ای گمشده زندانی شد

موميايی شده در مصر، خدايی ديگر

دل ِيعقوب همان گونه که می دانی شد

حال هر کلبه ی برفي ، لب ِکوهستانت

رقت انگيز تر از خواب ِ زمستانی شد.

عرق ِ شرم ِ پدر ... آب و کمی نان بيات

مشقِ هر روزه ی هر طفل دبستانی شد

آه ِ برخاسته از دودکش ِهمسايه

در سر پنجره ها مايه ی ويرانی شد

بادها متفق القول ، شهادت دادند

گل سرخ از شب هجران تو قربانی شد

پشت هم می شکند شاخه ی زيتون و انار

باغبان ! باز هوا ابری و طوفانی شد

باد با خود نَبَرد لانه ی زنبوران را ؟!

گل ِمن ! وعده ی ديدار تو طولانی شد

شهد چشمان تو ، يک روز عسل خواهد شد

گرچه کندو پر از آهنگ پريشانی شد

زندگی نامه ی آيينه پر از ابهام است

نور ، آشفته ی آن تابش پنهانی شد

هيچ کس از دل و جان درد تو را درک نکرد

گرچه شعبان شد و هر کوچه چراغانی شد

حسنا محمدزاده